Kłopoty z umową

W polskim prawie umowa franczyzowa jest umową nienazwaną. Można ją formułować w dowolny sposób, ale z uwzględnieniem obowiązujących przepisów. Wielość aktów prawnych, które mają zastosowanie do franczyzy oraz ich zróżnicowanie, powoduje dodatkowe trudności w formułowaniu treści umowy franczyzy. Mimo to powinna ona szczegółowo określać prawa i obowiązki obu stron.

Franczyzobiorca po podpisaniu umowy musi mieć stały dostęp do know-how, które zostało mu zaoferowane. W praktyce problem stanowi, czy franczyzodawca przed podpisaniem umowy może żądać i w razie nieporozumienia zaskarżyć roszczenie udzielenia tej wiedzy. Zdania są po­dzielone. Uważa się, że umowa franczyzowa jest czystą umową o prowadzeniu firmy na podstawie pomysłu, którego punkt centralny stanowi współ­praca franczyzodawcy z franczyzobiorcą, więc ustalenie roszczeń może być trudne. Inaczej spra­wa wygląda, gdy umowę franczyzy  postrzega się w części jako umowę  licencyjną.

Powszechnie wiadomo, że franczyzobiorca zobo­wiązuje się do uiszczania opłat franczyzowvch oraz rozpoczynając taką działalność franczyzową ponosi pełną odpowiedzialność i ryzyko takiej działalności, nie mając tym samym żadnego za­gwarantowanego prawnie przekazu informacji, które są właściwie niezbędne do prowadzenia da­nej działalności. W umowach franczyzowych za­gwarantowane musi być prawo korzystania z po­mysłu franczyzodawcy, a więc tym samym z całe­go know-how.

Niemniej jednak w przypadku dochodzenia przez franczyzobiorcę roszczeń odszkodowawczych z tytułu nienależytego wykonania umowy, bardzo trudno jest udowodnić, iż to właśnie przekaza­ne informacje i dane stanowiły przyczynę po­wstałej szkody.